Karađorđev život pre borbe za slobodu
Đorđe Petrović, poznatiji pod svojim nadimkom Karađorđe (Crni Đorđe), predvodio je narod u Prvom srpskom ustanku protiv Turaka. Život osnivača dinastije Karađorđević pre zbora u Orašcu 1804. godine nije bio lak i pun je zanimljivih epizoda. Sada ćemo videti šta je sve zadesilo potonjeg srpskog vožda i učinilo ga dovoljno jakim da u odlučnom trenutku bude taj koji će zapaliti baklju slobode na porobljenom Balkanu.
Rođenje i mladost
Ovaj slavni Srbin rođen je u drugoj polovini XVIII veka u selu Viševcu u Šumadiji. Njegov otac se zvao Petar te je zbog toga potonji srpski vožd nosio prezime Petrović. Karađorđeva majka se zvala Marica i bila je iz porodice Živković. Njegov deda Jovan je u ovo šumadijsko selo došao sa prostora današnje Crne Gore ili severne Albanije. Karađorđeva porodica je teško živela i zbog toga je bila prinuđena da se često seli i služi Turcima. Mladi Đorđe je kao pastir čuvao stoku kod različitih gazda.
Ženidba
Kada je potonji srpski vožd stasao za ženidbu, njegov otac Petar je odlučio da prosi devojku Jelenu iz porodice Jovanović za njega. Odbijen je usled toga što je njegova porodica bila siromašna te se Karađorđe odlučio za jedan poduhvat. S obzirom da mu hajdukovanje nije bilo strano, rešio je da otme Jelenu i oženi se njome. Tada je u Beogradskom pašaluku (Smederevski sandžak), delu Turskog carstva, bilo prisutno pravo prve bračne noći. To je predviđalo da Turčin, koji je na višoj poziciji, ima pravo da spava sa mladom pre mladoženje. Da bi to sprečio, Karađorđe je odlučio da sa celokupnom porodicom i grupom seljana pobegne u Austrijsko carstvo.
Oceubistvo
Svakako najteža od svih životnih epizoda potonjeg vožda bila je ona tokom bežanja iz Beogradskog pašaluka. Kada je zbeg stao da se malo odmori od turske potere, Karađorđev otac Petar je hteo da se preda Turcima i oda ljude sa kojima se povlačio. Na to njegov sin nije mogao da pristane i uz podršku majke se odlučio za ono najgore. Puškom je ubio oca a potom ga je sahranio. Ovu tešku odluku je Karađorđe doneo da bi zaštitio zbeg od sigurne turske osvete.
Kočina krajina
Karađorđe se 1786. godine nastanio sa porodicom u Sremu, koji je tada bio u Austrijskom carstvu. Pošto je od 1788. do 1791. godine trajao austrijsko-turski rat, ovaj šumadijski gorostas se priključio frajkorima, dobrovoljcima na austrijskoj strani. Naime, tada su Srbi služili u obe suprotstavljene vojske. Pored toga, u tom periodu je bio i hajduk, kao i zaštitik zbegova. Tada je stvorena Kočina krajina, teritorija koju su od Turaka preuzeli frajkorci. Karađorđe se istakao velikom hrabrošću, jednom prilikom je ubio četiri Turčina u Beogradu, i okružio velikim brojem hajduka širom Beogradskog pašaluka. Na kraju su se Austrijanci povukli sa teritorija koje su zauzeli.
Hadži Mustafa-paša
Pred kraj rata i nakon njega Karađorđe je bio najčešće u zapadnoj Srbiji. Hajdučka družina koja se tada nalazila oko njega će igrati bitnu ulogu u Prvom srpskom ustanku. Među njima je bio i čuveni Janko Katić. Kada je na čelo Beogradskog pašaluka došao Hadži Mustafa-paša 1793. godine okolnosti su se popravile za Srbe pošto su dobili knežinsku samoupravu. Tada Karađorđe odlučuje da porodicu vrati iz Srema u Šumadiju i nastanjuju se u mestu Topoli. Uz to, usled promenjenih okolnosti počinje da sarađuje sa Turcima i radio je na suzbijanju hajdučije! Takođe se sukobljavao sa turskim odmetnicima koji su se sukobljavali sa beogradskim vezirom.
Doba dahija
Takvo stanje nije potrajalo pošto su dahije, vođe janičara, zavladale Beograskim pašalukom 1801. godine i ubile Hadži Mustafa-pašu. Usledio je period terora nad srpskim narodom. Karađorđe je u početku sarađivao sa njima ali stanje se ubrzo promenilo i Turci su krenuli da ga proganjaju. On nije imao ni jednu poziciju ali je bio poznat kao hajdučki harambaša. Viđeniji knezovi su odlučili da podignu ustanak ali za to su saznale dahije i pokrenule su seču knezova početkom 1804. godine. Međutim ona je samo ubrzala podizanje sveopšteg ustanka koji je počeo na Sretenje 1804. godine a na čijem je čelu bio Karađorđe.